Pragnienie rodzi się zwykle wtedy, gdy chcesz uciec od tego co trudne, co sprawia ci ból. Pragniesz szacunku, miłości, stabilizacji, spokoju, partnera, dziecka, materialnego bezpieczeństwa… Twój umysł woła: nie będę szczęśliwy, dopóki nie dostanę tego, czego pragnę! W rzeczywistości nie pragniesz żadnych rzeczy, ludzi, statusu. Nie chcesz już dłużej czuć bólu. Pragniesz czuć energię emocji, które obiekty twego pragnienia symbolizują w twoim świecie.

Kiedy koncentrujesz się na obiekcie pragnienia próbując uwolnić się od bólu samotności, smutku, strachu, żalu, poczucia winy, pomiędzy tobą a wszystkim co nie jest obiektem twoich pragnień wytwarza się silna negatywna więź. Grasz w grę „to nie to” zapraszając do swego życia więcej „nie tego”, czego pragniesz.

Zawsze dostajesz to, co jest dla ciebie najlepsze – to, co przenosi cię na nowy poziom świadomości. Ból prosi: obejmij mnie swoim sercem. Obdarz mnie swoją uwagą, troską i czułością. W nich rozpuszcza się każde cierpienie.