W miniony weekend, 17-18. 11. 2018 r., rozpoczęła się IV edycja Akademii Psychobiologii, niepowtarzalna i wyjątkowa jak każda poprzednia. Spotykamy się w jednym z najwyższych budynków Warszawy, na 32 piętrze, gdzie widoki z okna zapierają dech w piersiach. 110 uczestników – kobiet i mężczyzn, ludzi różnych zawodów, z różnymi doświadczeniami życiowymi – tak odmiennych w swojej wyjątkowości i tak bardzo podobnych, bo połączonych ideą poszukiwania zrozumienia tego, z czym do tej pory nie potrafili w pełni się obejść – bólu, cierpienia, choroby, trudnych życiowych schematów. Od pierwszej chwili towarzyszy nam poczucie, że jesteśmy we właściwym miejscu, czasie i grupie ludzi. Czujemy moc, jedność, zrozumienie i otwartość dla tego, co tu się zaczyna. To dopiero pierwszy z piętnastu modułów, a proces transformacji już się rozpoczął. Pojawiło się wzruszenie i łzy. Zaczynamy się dzielić swoimi historiami. Dotykamy swoich ran jeszcze ostrożnie i delikatnie. Padają słowa – klucze, które zaczynają otwierać to, co przez dziesiątki lat było skrzętnie usuwane w cień, ukrywane. Przyszedł czas zmiany, demontowania starych paradygmatów i budowania siebie od nowa. Jeszcze nie do końca wiadomo jak się z tym obejść, co zrobić, aby uwolnić stary schemat, ale już tu i ówdzie pojawia się uczucie pierwszej ulgi.
Na początku warsztatów dr n med. Marzanna Radziszewska – Konopka powiedziała uczestnikom, że po zakończeniu Akademii nic nie będzie już takie same i nikt nie będzie już taki sam. Akademia to wielka, niezwykła podróż do kopalni diamentów. Richard Rohr mówi, że „wszyscy szukamy nieśmiertelnego diamentu, czegoś na czym bez reszty możemy polegać, czegoś niezapomnianego, lśniącego niezmiennym blaskiem”. Na początku szukamy go na zewnątrz. Dążymy do kolejnych celów naszej duchowej ścieżki, które wydają się nam być ciągle gdzieś daleko przed nami. Na pewnym etapie tej drogi zaczynamy rozumieć, że szukamy nie tam, gdzie trzeba – diament jest w nas, nie na zewnątrz. Nie ma żadnej ścieżki prowadzącej do odległego miejsca. Do nieśmiertelnego diamentu docieramy zdejmując kolejne warstwy przekonań, maski, wizerunki, które stworzyliśmy w swojej dziecięcej naiwności i ufności w to, co inni powiedzieli nam na nasz temat. Kiedy raz dostrzeżemy jego blask, już nigdy nie damy się uwieść wizji czegoś, coś jest do osiągnięcia, zdobycia poza nami.
Podczas pierwszego modułu dr n med. Marzanna Radziszewska – Konopka wprowadziła uczestników w ogólne założenia psychobiologii, pokazała jak to podejście ewoluowało przez lata – od punktu wyjścia w paradygmacie materialistycznym do kompletnie nowego, niematerialistycznego ujęcia. Opisała swoje rozumienie psychobiologii oparte na latach doświadczenia zdobytego w pracy z konsultowanymi pacjentami, podczas prowadzonych warsztatów i poprzednich edycji Akademii. Psychobiologia w ujęciu Vedica przynosi odpowiedzi na pytania takie, jak:
– jak to się dzieje, że umysł wpływa na ciało?
– jak to, co dzieje się w umyśle wpływa na nasze życie?
– skąd pochodzi to co się dzieje w umyśle? Kim jestem?
– jak odczytywać język ciała, żeby wyzdrowieć, zmienić uporczywe życiowe schematy?
– w jakim punkcie swojego rozwoju jestem i co mogę zrobić, żeby coraz bardziej świadomie kreować swoje życie?