Zadaniem układu pokarmowego jest przyjmowanie, rozgryzanie i trawienie pokarmu, czyli proces rozkładu złożonych substancji chemicznych zawartych w pożywieniu na prostsze związki, które mogą być wchłonięte przez organizm. Trawienie rozpoczyna się w jamie ustnej i żołądku, jednak większość procesów trawiennych zachodzi w jelicie cienkim. Wydalenie niepotrzebnych organizmowi resztek jest zadaniem jelita grubego.
W narządach układu pokarmowego dekodowane są konflikty typu „nie mogę złapać, rozgryźć, strawić pożądanego kawałka, kęsa lub nie mogę pozbyć się niechcianego kęsa”, w świecie ludzkim mające znaczenie głównie symboliczne. W jamie ustnej manifestuje się konflikt niemożności złapania kęsa (np. awansu w pracy), trzymania kęsa, którego nie jesteśmy w stanie przełknąć (np. zatrzymane słowa to stres „zduszony w gardle” lub przymus wypowiadania narzuconych słów, które „nie chcą nam przejść przez gardło”). Konflikty uderzające w kolejne narządy układu pokarmowego są również bio-logiczne i ściśle powiązane z funkcją jaką z perspektywy biologii narządy te pełnią; podczas tego modułu szczegółowo omówimy je wszystkie.
Proces trawienia nie byłby możliwy bez narządów towarzyszących, takich jak wątroba, pęcherzyk żółciowy i trzustka. Psychobiologia wyjaśnia, dlaczego wątroba reaguje na wszystkie konflikty związane z szeroko pojmowanym przez człowieka brakiem czegoś niezbędnego do życia; może to być rzeczywisty brak jedzenia, ale też brak miłości, pieniędzy czy szacunku. Budowa trzustki i wielość jej zadań różnicują konflikty dekodowane w tym narządzie; wśród nich są m.in. odczute upokorzenie (zniesławienie), ale też i wspomnienie rodowej hańby, lęk przed niedostatkiem czy konflikt braku połączony z poczuciem niesprawiedliwości/złości.
Układ moczowy tworzą nerki, moczowody, pęcherz moczowy oraz cewka moczowa. Jego zadaniem jest przede wszystkim produkcja moczu, w skład którego wchodzą m.in. woda, mocznik i zbędne produkty przemiany materii – w tym toksyny i metabolity. Układ odpowiada także za prawidłowe utrzymanie gospodarki wodnej i elektrolitowej organizmu oraz wydzielanie niektórych hormonów.
Zaburzenia w pracy układu moczowego są m.in. skutkiem konfliktów biologicznych związanych z naruszeniem granic i organizacją w obrębie męskiego terytorium i kobiecego gniazda. Choć nerki stanowią 1% całkowitej masy ciała, to każdej doby przepływa przez nie nawet 1.500 litrów krwi, w tym około 200 litrów zostaje w pełni przefiltrowane, z czego prawidłowo funkcjonujący układ moczowy wytwarza i wydala od 600 ml do 2 litrów moczu dziennie. Ponieważ w naturze jedyny konflikt związany z wodą to brak wody, to kanaliki nerek blokują się, by zapobiec utracie wody z organizmu i zwiększyć szanse na przetrwanie w sytuacjach przeżywanych jako zagrożenie życia. Problem ten dotyczy nie tylko ofiar wojen, katastrof i kataklizmów, ale może dotknąć każdego z nas, jeśli doświadczymy gwałtownego osamotnienia, poczucia unicestwienia, zachwiania systemu życiowych wartości, bycia zdanym tylko na siebie.
Podczas tego modułu, z perspektywy psychobiologii, przyjrzymy się również powstawaniu takich chorób jak rak nerek i pęcherza, kamica nerkowa, nietrzymanie moczu czy moczenie nocne.
Układ oddechowy stanowią drogi oddechowe (jama nosowa, gardło, krtań, tchawica, oskrzela) oraz płuca. Zadaniem tego układu jest wymiana gazowa organizmu. Choć oddychanie może być do pewnego stopnia świadomie kontrolowane, to ssąco-tłoczące ruchy oddechowe, powodujące poszerzanie się i zapadanie się płuc, zasadniczo są czynnością odruchową.
Płuca pracują nieustannie – podtrzymują życie poprzez dostarczanie organizmowi tlenu i usuwanie z krwi szkodliwego dwutlenku węgla. Powstały z najstarszego listka zarodkowego (endodermy), pełnią więc jedną z najważniejszych funkcji życiowych organizmu; przychodzimy na świat łapiąc pierwszy oddech i umieramy, wydając ostatnie tchnienie. Psychobiologia tłumaczy zbieżność, dlaczego gdy doświadczamy fundamentalnego lęku przed śmiercią, to nasz mózg uruchamia program zwiększający powierzchnię i wydajność płuc – poprzez namnażanie i mutację komórek pęcherzyków płucnych, których zadaniem jest przyswojenie niezbędnego do życia tlenu. Tak więc to, co jest bio-logicznym sensem przetrwania życia organizmu, w świecie ludzkim rozpoczyna walkę ze „śmiertelną” chorobą. Rozwiązanie biologicznego konfliktu na poziomie podświadomości powoduje wycofanie się manifestacji choroby na poziomie ciała.
Zmiany nowotworowe w płucach, po uprzednio zdiagnozowanej chorobie nowotworowej w innej części ciała, powszechnie nazywane „przerzutami do płuc”, to z punktu widzenia psychobiologii zwykle konflikt wtórny, wynikający właśnie z lęku człowieka o własne życie.
Choroby innych elementów układu oddechowego – jak np. zatok przynosowych, gardła czy opłucnej, spowodowane są biologicznymi konfliktami innego typu niż choroby płuc; podczas tego modułu szczegółowo omówimy je wszystkie.
Gdyby każdy z nas zdał sobie sprawę ze swojej wspaniałości i poczuł się z siebie zadowolony, jedyną rzeczą jaką musielibyśmy się podzielić, byłaby nasza unikalna natura, wyrażana na zewnątrz w sposób pełen miłości, który odzwierciedlałby naszą troskę o siebie.
Anita Moorjani